A ja miałem dokładnie Jacka, tylko że był granatowy. Umiałem już czytać, ale pomimo to, uwielbiałem, jak wyświetlał i czytał mi bajki ktoś inny. Najbardziej lubiłem, gdy była to starsza cioteczna siostra.
Ja pamietam, ze wyswietlanie takich bajek, to bylo "swieto". Nie robilo sie tego zbyt czesto, ale jak juz, to zaciemnialo sie pokoj (albo gasilo swiatlo), wieszalo jakies przescieradlo na scianie (nie zawsze byla biala) i byla taka atmosfera, ze nie da sie zapomniec. Samych bajek tez nie zapomnialem, pomimo ze minelo 35 lat. A dzis dzieciaki maja wlasnie DVD, komputery, tablety, ajfony i po prostu nic nie sprawia im juz takiej radochy. Bo jest przesyt, jest za duzo tego wszystkiego. Dlatego, niech mi ktos sprobuje powiedziec, ze (przynajmniej w kwestii wychowania dzieci i ksztaltowania mlodego czlowieka) w PRLu nie bylo lepiej.
Nawet całkiem niedawno naprawiałem te cudo koleżance - wyświetla te bajki swoim dzieciom - kolejne pokolenie może się cieszyć tym projektorem...
OdpowiedzA ja miałem dokładnie Jacka, tylko że był granatowy. Umiałem już czytać, ale pomimo to, uwielbiałem, jak wyświetlał i czytał mi bajki ktoś inny. Najbardziej lubiłem, gdy była to starsza cioteczna siostra.
OdpowiedzJa pamietam, ze wyswietlanie takich bajek, to bylo "swieto". Nie robilo sie tego zbyt czesto, ale jak juz, to zaciemnialo sie pokoj (albo gasilo swiatlo), wieszalo jakies przescieradlo na scianie (nie zawsze byla biala) i byla taka atmosfera, ze nie da sie zapomniec. Samych bajek tez nie zapomnialem, pomimo ze minelo 35 lat. A dzis dzieciaki maja wlasnie DVD, komputery, tablety, ajfony i po prostu nic nie sprawia im juz takiej radochy. Bo jest przesyt, jest za duzo tego wszystkiego. Dlatego, niech mi ktos sprobuje powiedziec, ze (przynajmniej w kwestii wychowania dzieci i ksztaltowania mlodego czlowieka) w PRLu nie bylo lepiej.
Odpowiedz